دوستای خوب مثل ستاره ها هستن ,
حتی اگه نبینیشون خیالت راحته که
 سرجاشون هستن و می درخشن.

دوستی مثل ایستادن رو سیمان خیسه , 
هرچی بیشتر بمونی رفتنت سخت تر میشه و 
اگه رفتی جای پات بری همیشه باقی می مونه.

دوستی خوب مثل رابطه ی بین چشم و دست می مونه,
وقتی دستت زخم بشه چشمات گریه می کنن
و وقتی چشمات گریه می کنن
دستت اشکاتو پاک می کنه و چشماتو می ماله.

دوست ها مثل قطعات پازل هستند 
اگه یکی از اونا رو گم کنی هرگز با چیز دیگه ای 
جایگزین نمی شوند و پازل کامل نمی شه,
تو همون قطعه ای هستی که من همیشه نگهش می دارم.

دوست واقعی کسی است که دست های تو را بگیرد 
ولی قلب تو را لمس کند.

دوستی را انتخاب کن که دلش آنقدر بزرگ باشه
که برای جا شدن تو دلش نخوای خودت رو کوچک کنی.

دوستی ها مثل افسانه می مانند که برخی به واقعیت می پیوندند 
و برخی همیشه افسانه می مانند
ولی آن که افسانه می شود جاودانه تر است.

یه شب یه ستاره ی شانس از آسمون افتاد رو زمین , 
بهم گفت : دنیا رو میخوای یا یه دوست خوب ؟
گفتم هیچ کدوم.
آخه یه دوست خوب دارم که برام یه دنیاست.